جابه‌جایی تقویت شده عضلات عمودی همراه با تزریق توکسین بوتولینوم حین عمل در فلج کامل و مزمن عصب شش

هدف: ارزیابی اثر جابه‌جایی تقویت شده عضلات عمودی همراه با تزریق توکسین بوتولینوم به عضله راست داخلی در درمان فلج زوج شش. روش پژوهش: طی یک دوره 10 ساله (1390-1381)، بیماران با فلج کامل و مزمن زوج شش مورد عمل جابه‌جایی تقویت شده عضلات عمودی به طرف عضله راست خارجی قرار گرفته و حین عمل، 5/12 واحد بین‌المللی از توکسین بوتولینوم (دیسپورت) به عضله راست داخلی (MR) تزریق شد. این بیماران حداقل به مدت 6 ماه پی‌گیری شدند. در این بیماران مشخصات جمعیت‌شناسی مانند علت، جنس، سن و یافته‌های قبل و بعد از عمل شامل میزان انحراف، محدودیت ابداکشن، نیاز به عمل مجدد و عوارض احتمالی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: تعداد 29 بیمار که 5 مورد از آن‌ها دو طرفه بودند، وارد مطالعه شدند. شایع‌ترین علل فلج، ضربه (48 درصد) و موارد مادرزادی نامشخص (31 درصد) بودند. چهارده بیمار (3/49 درصد) زن و 15 بیمار (7/51 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 8/19±5/26 سال بود. انحراف قبل از عمل 5/17±45 پریسم‌دیوپتر بود که پس از عمل به 2/13±1/3- پریسم‌دیوپتر کاهش یافته بود. میزان اثر اصلاحی 7/17±1/48 پریسم‌دیوپتر بود. محدودیت ابداکشن قبل و پس از عمل به ترتیب 1/1±4/4- و 9/0±8/1- بود. میزان انحراف باقی‌مانده در 76 درصد موارد در محدوده 10 پریسم‌دیوپتر بود. چهار نفر (7/13 درصد) دچار هیپوتروپی شدند. از 19 بیمار که انحراف قبل از عمل آن‌ها برابر یا کم‌تر از 45 پریسم‌‌دیوپتر بود، 4 نفر مبتلا به اگزوتروپی  Consecutive شدند. هیچ‌گونه عارضه ایسکمی سگمان قدامی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: تزریق هم‌زمان توکسین بوتولینوم همراه با جابه‌جایی تقویت شده، روشی درمانی در فلج کامل و مزمن عصب شش می‌باشد. در انحراف‌های کم‌تر از 45 پریسم‌دیوپتر احتمال اصلاح بیش از حد وجود دارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 18، شماره 3: 269-265